Over ernstige zaken maak je geen grapjes. Zolang er nog kwetsbare ouderen in zorgcentra liggen te creperen, zolang de IC’s nog niet leeg zijn geraakt, zolang we niet ouderwets in de file kunnen staan voor de meubelboulevard, mag er niet worden gelachen om de corona-epidemie. Daarvoor is het veel te triest.

Vandaag las ik een interview met een hoogbejaarde joodse vrouw die de oorlog nog heeft overleefd. Adeline Salomé-Finkelstein is haar naam. Na de Kristallnacht vluchtte ze uit Duitsland en kwam ze in Amsterdam terecht. Daar roerde ze zich in het verzet. In 1944 werd ze vastgezet en naar Kamp Ravensbrück gebracht. De omstandigheden waren erbarmelijk.

Met enig geluk en een krachtige droom bleef Adeline overeind. Na de oorlog werd ze psychotherapeut, en tegenwoordig staat ze bekend als grondlegger van de therapievorm die ‘psychodrama’ heet. Ze heeft niet alleen haar eigen trauma’s geparkeerd, ze heeft ook nog eens talloze anderen geholpen op hun weg.

Om ernstige dingen kun je niet altijd lachen. Maar we hebben wel degelijk de kracht om tegengas te geven. Kwetsbaarheid is eigen aan het menselijk bestaan. Weerstand en veerkracht zijn dat gelukkig ook. Zolang er mensen rondlopen als Adeline Salomé, is er hoop voor ons allemaal.

Deze blog is geschreven door Martijn van Leerdam , predikant van Osdorp-Sloten.