Het verzoek of ik een kolommetje wil aanleveren over Hemelvaart voor op de inspiratiepagina bereikt mij minder dan vier uur voordat deze dag vannacht om 00.00 uur zijn aanvang gaat nemen. Dat neem ik dit keer geen mens kwalijk; iedereen heeft momenteel wel wat anders aan het hoofd dan een verhaal waar in historische zin weinig mensen zich nog iets bij voor kunnen stellen.

Nu heb ik soms last van teveel fantasie en zo ‘hoor’ ik iemand op de burelen van de kerk in blinde paniek uitroepen, verdorie, morgen is het Hemelvaartsdag: nooit aan gedacht!

Ikzelf heb trouwens ook wel wat anders aan mijn hoofd. Vanmorgen is geliefde positief getest op corona. Zij ligt voor pampus en ik ‘mag’ nu minimaal 14 dagen in quarantaine. Ik ben nu een potentieel gevaar voor u, waarde lezer, en dus dienen wij elkaar niet tegen te komen, zo is de gedachte en vooruit, daar kan ik wel in komen. Met als gevolg dat het besef van een gapende wekendurende leegte mijn immer gevoelige gemoed beroert. Maar dan – je voelt hem aankomen – uitgerekend dan komt dat met-stoom-met-kokend-water-verzoek. Niks gapende leegte: Hemelvaart Koetsveld en schrijven jij! Zie hier de context.

Het verhaal van de hemelvaart van Jezus in coronatijd. Dat wordt het thema dus. Dat vergeten van vanmiddag is illustratief voor een al veel langer gaand proces: veel kerken zijn gestopt met de vieringen op Hemelvaartsdag. We hebben er een landsbrede vrije dag aan overgehouden en het enige dat telt is de weersverwachting. De opmaat voor een lekker lang weekeinde, dat is het wel zo’n beetje.

Zijpaadje: ik vind dat we de evangelist Lukas diep dankbaar moeten zijn. Hij construeerde vernuftig het vol symboliek beladen getal veertig na Pasen. Jezus zou na zijn opwekking uit de dood nog veertig dagen bij tijd en wijle verschenen zijn alvorens afscheid van zijn leerlingen te nemen en op een wolk naar ‘boven’, in de hemel te zijn opgenomen. Tien dagen erbij op, dacht Lukas, vijftig dagen dus en kijk, dan kom je aan bij het joodse wekenfeest, het oogstfeest. En op dat feest situeerde Lukas de gave van de Heilige Geest op de wachtende leerlingen. Kortom: bij iedereen die van vrije dagen houdt hoort geen Boeddha in de tuin of op de schoorsteenmantel, maar een buste van Lukas: aan hem hebben we deze drie extra vrije dagen te danken.

Ik dwaal af. Jezus zegt bij zijn afscheid tegen zijn leerlingen dat zij moeten wachten op de – en dan komt er woord als dynamiek, de kracht van de Heilige Geest. Hemelvaartsdag is de uitnodiging om niets te doen. Kijk! Mijn leegte komt in beeld. Nou ja, niet helemaal niets doen, maar wachten. Uitzien. Ruimte maken voor het verlangen. Hopen op betere tijden. Innerlijk gaan rekenen op een dynamiek van een re-creatie, een herschepping die zijn weerga niet kent. Zogezien moesten we Hemelvaartsdag maar helemaal in ere herstellen. Zeker nu in deze ‘kanteltijd’. Want dat woord van belofte, die opdracht ook, dat rijmt nu toch tot achter de komma met waar wij wereldwijd naar uitzien? Zo’n quarantaine, zo’n leegte om uit te zien – 10 dagen, 14 dagen, ach, als het er maar van komt: die beloofde Geestkracht!

Deze blog is geschreven door Herman Koetsveld