‘Mag ik eigenlijk de eed afleggen, Maarten?’ Twintiger Richard zal ’s avonds beëdigd worden als burgerraadslid en hij twijfelt of hij de eed of de belofte zal afleggen. Wat doe je als je geen kerkelijke achtergrond hebt, maar wel zoekend bent in het geloof? Kun je dan zomaar, out in the open, Gods hulp aanroepen als je nog niet precies weet wat dit betekent?

Drie jaar geleden leerde ik Richard kennen via De Kwekerij, sinds kort een pioniersplek binnen de Protestantse Kerk Amsterdam. Een groeiplek voor twintigers om levenswijsheid te ontdekken. Jongeren met allerlei overtuigingen kunnen hieraan bijdragen en de onderwerpen zijn eindeloos: keuzestress, daten, onrust, vergeving. Richard bezocht allerlei workshops (we noemen ze trouwens bloeiklassen) en we spraken wel eens af. Na een tijdje is hij gaan reizen door Australië en Canada waar hij nieuwe mensen, ideeën en gewoonten leerde kennen. De religieuze ervaringen die hij opdeed, zorgden ervoor dat hij verder geïnteresseerd raakte in spiritualiteit. Een jaar geleden besloot hij mee te doen met een serie avonden over het christelijk geloof. Tijdens een stilteweekend bidt hij voor het eerst in zijn leven en daar bleef het niet bij.

Terug naar de situatie rondom de eed. Richard zou het liefst Gods hulp inroepen, maar iets houdt hem tegen. Ik vraag hem waarom hij het eigenlijk wil. Hij antwoordt: ‘Ik ben wezenlijk veranderd en kijk anders tegen het leven aan. Daarnaast voelt zo’n functie als een grote verantwoordelijkheid waarvoor ik graag Gods hulp zou willen vragen.’ Zijn oprechtheid ontroert me. Dus ik moedig hem aan om zich te laten beëdigen met een eed. Om hem wat gerust te stellen, oefenen we gelijk een paar keer. Twee vingers omhoog en een mooie volzin.

Een paar dagen later ontmoet ik een stralende Richard: ‘Het was met knikkende knieën, maar ik ben erg blij dat ik het toch heb gedaan.’ Gods hulp is dichterbij dan we denken!

Maarten Vogelaar
Projectleider De Kwekerij Amsterdam