Ik leef op Amsterdamse lucht
Vanaf mijn vroegste kindertijd
Ik raak het Amsterdams parfum
Zelfs in mijn dromen zelden kwijt
Die geur van olie, teer en touw
Van uitlaatgas en duivenstront
En zelfs als het een beetje waait
De adem van de havenmond…

Afgelopen april werd Jenny Arean geridderd. Alleen al voor haar lied Amsterdams parfum heeft ze die Nederlandse Leeuw dik verdiend. Ik denk dat iedereen geurassociaties heeft bij de stad: van wiet en de FEBO tot heftige aftershave. Ik houd van de geur van de Javastraat: Turkse koekjes, koriander, kibbeling en hippe koffie. Amsterdam ruikt naar lef en een grote bek, naar gein. Er hangt de geur van traditie en van vernieuwing, van Heineken en IJbier.

In zijn brief aan de gemeente van Korinte dankt de apostel Paulus God dat Hij door ons de kennis over Hem verspreidt als een aangename geur. Wat een  verrassend beeld dat ons verhaal over God te ruiken zou kunnen zijn! Kerkelijk parfum is koffie die net te lang staat te wachten op de kerkgangers, chili con carne voor de buurtmaaltijd, inkt van de kopieermachine, groene thee, bitterballen na menig vergadering. Geur van brood en wijn, misschien van een vleugje wierook bij de gebeden. Ik heb de geur opgesnoven van traditie en trouw, van toewijding aan elkaar en aan de mensen in de buurt. Ik heb geroken aan creativiteit van mensen die op een nieuwe manier God en mensen willen dienen. Er hangt een aangename geur van geloof, hoop, liefde en lef in de Protestantse Kerk  Amsterdam. Ik hoop dat die geur ver draagt.
Geen stad die zo de zinnen steelt…, zingt Arean. Het Amsterdams parfum zit in mijn neus, in mijn hart. Die geur neem ik mee, nu ik na 17 jaar de stad verlaat. Een nieuwe functie wacht mij en ik kijk er naar uit. Met weemoed en grote dankbaarheid neem ik afscheid, ook van u, lezers van mijn column. Het ga u goed.

Julia van Rijn wordt classispredikant in de regio Zuid-Holland Noord.
@dsJuliavanRijn