Mijn nieuwe buurvrouw organiseerde een feestje dat tot in de kleine uurtjes duurde. Hoewel ze het keurig had aangekondigd, vond ik het tegen 04.00 uur toch niet zo leuk meer. Ik gaf het maar eerlijk toe toen ze mij de volgende dag via een Whatsappje vroeg of ik last had gehad van het feestgedruis.

Auteur: Jessa van der Vaart

Weer een dag later lag er een pakketje op mijn deurmat, aan de vorm te zien een boek. Verrast pakte ik het uit en las de titel: ‘Is brak een gevoel?’ Interessante vraag na een gebroken nacht, dacht ik, maar van wie? Toen ik het boek opensloeg zag ik een opdracht: ‘Beste Jessa, indirect ben je ook donateur omdat je de herrie van afgelopen vrijdagnacht hebt gedoogd…’ Het was een cadeau van mijn buurvrouw! Zij bleek als auteur een bijdrage te hebben geleverd aan het boek met als ondertitel: ‘Wat millennials ervaren, denken en voelen’. Vandaar dus dat feestje.

Uit de inleiding begreep ik dat de 14 jonge auteurs op het idee waren gekomen om een boek te maken omdat ze zich afvroegen hoe het toch komt dat in hun generatie veel meer mentale problemen – depressies, burn-outs en bore-outs – voorkomen dan in de generatie van hun ouders. Wat maakt millennials daar zoveel gevoeliger voor? De auteurs signaleren zelf een aantal oorzaken: ze ervaren veel keuzestress, vergelijken zich voortdurend met anderen en zijn opgegroeid met het idee dat het leven maakbaar is.

Wat een last ligt er op mijn schouders als ik ‘het’ steeds moet waarmaken

‘Ik ben het niet!’ Aan die woorden moest ik denken terwijl ik het boek doorlas. Ze komen van een bekende figuur in de Bijbel die de komst van Jezus aankondigt: Johannes de Doper. ‘Ik ben het niet!’ zegt hij bij herhaling.

Wat een contrast met het levensgevoel zoals dat door mijn buurvrouw en haar leeftijdsgenoten beschreven wordt. Terwijl zij iedereen om zich heen voortdurend naar zichzelf zien wijzen (kijk naar mij! Ik ben het!), komt in de Bijbel iemand voorbij die zegt: Ik ben het niet!

Hoe zou het zijn, dacht ik, als je dat nou eens oprecht tegen jezelf zou zeggen: ik ben het niet. Ik ben niet het mooiste meisje van de klas, ik maak niet de meest perfecte plaatjes op insta, ik ben niet de jongste- en meest succesvolle ondernemer van Nederland. Ik ben niet de meest geslaagde student van mijn jaar.

Ik ben het niet!

Als ik dat tegen mijzelf zeg, voel ik opluchting. Godzijdank ben ik het niet. Want wat een last ligt er op mijn schouders als ik ‘het’ steeds moet waarmaken. Dan verlies ik mijn vrijheid, mijn levensvreugde. Dan word ik voortdurend afgeleid door iets buiten mijzelf, van het zoeken naar wie ik in essentie ben en kan worden.

Johannes wijst naar iemand die door zijn omgeving afgewezen en gekruisigd wordt

Behalve dat Johannes zegt dat hij het niet is, wijst hij ook naar een ander die het in zijn ogen wel is. Waarom? Niet omdat die de mooiste, meest perfecte en meest geslaagde figuur van zijn klas of jaar is. Integendeel. Johannes wijst naar iemand die door zijn omgeving afgewezen en gekruisigd wordt. Een loser.

Dus kop op millennial: je staat er niet alleen voor.

Jessa van der Vaart, 1973, is predikant van de Oude Kerk: een plek die haar inspireert omdat er al sinds 1306 gebeden en gevierd wordt. In haar columns lees je over de actualiteit van bijbelverhalen.