Er kwamen de afgelopen tijd nogal wat berichten naar buiten over ons geloof. Zo blijkt zeker 10% van ons spreekwoordelijk zo heerlijk nuchtere volkje te geloven in allerlei complotten rond de coronacrisis. De overheid zou samenspannen met de verderfelijke farmaceutische industrie om met het aanstaande vaccin ook een chip in ons lijf aan te brengen. Op zich lijkt me dat trouwens best prettig als ik heel snel een winkel in en uit kan lopen met de spullen die ik nodig heb en dat er dan een chiplezer automatisch het bedrag van mijn rekening plukt middels die chip in mijn dij. Voor een tikje angstige winkelmijder als ik werkelijk een uitkomst. Maar ik dwaal af.
Geloof, daar hadden we het over. President Trump zegt te geloven dat onder een eventueel presidentschap van zijn rivaal Biden de VS definitief naar de vaantjes gaan. Zijn evangelicale en doorgaans goed bewapende aanhangers geloven dat ook en stemmen op Trump onder het aanroepen van de Allerhoogste om een overwinning op het Democratische en apocalyptische Kwaad.
‘Ik geloof zeker dat er iets is tussen hemel en aarde’ hoor ik veel mensen zeggen als het in een ontmoeting daarover gaat: wat te geloven? ‘Vertel’, nodig ik dan mijn gesprekspartner hartelijk uit, maar nog nooit heb ik ook maar een begin vernomen van wat dat ‘iets’ zou kunnen zijn en wat je daar zoal aan zou kunnen hebben. Het is letterlijk een nietszeggend geloof. Het zal wel iets met een gevoel van doen hebben. Maar ook daar ben ik nog niet achter.
Tijdens de laatste uitzending van Zomergasten hing ik aan de lippen van schrijver Ilja Pfeijffer. De man heeft analyses van onze tijd die hout snijden, met onder meer een gepeperde waarschuwing voor onze stad vanwege het ontwrichtende karakter van het moderne massatoerisme. En ja, ook hier kwam het gesprek op wat te geloven. Terecht natuurlijk. Ons samenleven valt of staat ermee, zoveel is wel duidelijk. Pfeijffer over zijn geloof: “Dat het mogelijk is om een goed mens te zijn, al kun je maar kort of voor weinig mensen iets betekenen. Als je dat geloof verliest, is het minder de moeite waard om te leven”. Geloof dus in een optie, een mogelijkheid: die van de liefde, van steun, van ‘kan ik iets voor je doen?’ Mooi, maar is het niet wat te voorzichtig, een goed mens te zijn als mogelijkheid?
Jezus zei vaak als uitroepteken na een ontmoeting met iemand die zijn hulp zocht: ‘Jouw geloof is jouw redding!’ Dat klinkt wel even een tikje steviger dan de wat aarzelende woorden van Pfeijffer. Dit alles wegend: de tijd is er meer dan rijp voor om aanstekelijk schaamteloos die woorden van Jezus in stad en land opnieuw te laten klinken en ook handen en voeten te geven. En ja, daarin speelt de Liefde een hoofdrol. Niet als complot, niet als vaagheid, niet als optie, maar als Goddelijke Realiteit in ons inderdaad zo korte, kwetsbare en wankelmoedige bestaan. Er ligt een nieuw seizoen voor ons. Mogelijkheden te over.
Deze blog is geschreven door Herman Koetsveld
