Gezinssituatie
Annemarie is 39 jaar en werkt als gedragswetenschapper voor het centrum van jeugd en gezin. Daarnaast werkt ze als praktijkondersteuner bij huisartsen. Ze woont samen met haar man Pieter (44), ingenieur bij Auto Recycle Nederland (ARN), en haar drie kinderen Ernst-Hugo (6) Frederike (4) Rogier (1) in Haarlem. Ze zijn vaste kerkgangers bij de Jeruzalemkerk in de Baarsjes.

Hoe ziet je leven er nu uit?
Ik heb een vitaal beroep en ben dus behoorlijk druk aan het werk. Gelukkig heb ik een coulante werkgever, die veel begrip heeft voor de situatie. Het grootste deel van mijn werk kan dan ook vanuit huis. Ik werk 24 uur per week en Pieter 40. We hadden het al zo verdeeld dat de kinderen 2 dagen naar de opvang gingen. De andere dagen was Pieter 1 dag hele dag thuis, ik 2 dagen. Nu de school en de opvang gesloten zijn houden hebben we de dagen dat ze normaal naar de opvang gaan 50/50 verdeeld. Als ik aan het werk ben ik wel echt aan het werk en dan is Pieter er voor de kinderen. Vanuit mijn functie ben ik een vraagbaak voor coaches. Mijn werk bestaat nu dan ook voornamelijk uit calls en teamvergaderingen met coaches. Daarnaast moet ik ook regelmatig allerlei documenten lezen, bijvoorbeeld wanneer we naar de raad van de kinderbescherming gaan. Ik moet dan op de hoogte zijn van alle documenten. He beleidswerk ligt op dit moment grotendeels stil, wat de ruimte geeft die we nodig hebben. Het heeft geen prioriteit en je moet nu eenmaal keuzes maken. Gelukkig kan dat ook.

Is je werk veranderd?
Als Centrum voor Jeugd- en Gezin coaches zijn we proactief alle gezinnen die we kennen aan het bellen. We horen wel schrijnende verhalen van kinderen die geslagen worden, of ouders die dagelijks bellen dat het niet meer gaat. Voor dat soort gezinnen zijn we actief scholen aan het benaderen dat kinderen toch naar de noodopvangkunnen. Daar werken scholen gelukkig goed in mee.

Je hebt twee kinderen op de basisschool, hoe gaat het lesgeven thuis je af?
Homeschooling voor de oudste gaat best goed. In het begin was het natuurlijk wel even wennen, maar dat gaat nu goed. Hij leest gelukkig heel graag, dus dat gaat goed. Met rekenen moeten we wel een beetje helpen. Frederike zat pas net een paar dagen op school, dus daar is nog niet echt sprake van homeschooling. Ik vind persoonlijk de uitdaging vooral in de verschillende leeftijden zitten. Iedereen heeft andere behoeften en Rogier kan je natuurlijk niet de nieuwe situatie uitleggen. 

Wat mis je het meeste?
Tijd voor mijzelf. Het gaat de hele dag door. Overdag of werk of de kinderen en huishouden. We zijn ook bezig een verbouwing voor te bereiden, dus daar gaan de overige uurtjes aan op waardoor ik echt geen tijd meer voor mijzelf heb. Verder vind ik het ook echt jammer dat we al lang niet bij onze ouders zijn geweest.

Wat gaat beter dan je had verwacht?
We hebben het redelijk op orde. De afspraken thuis tussen Pieter en mij en de kinderen doen het goed. Ze zijn niet ontregeld, houden zich super goed en passen zich goed aan. Elk kind heeft 1 kind waar ze mee mogen spelen, dat is erg fijn voor ze. In het algemeen denk je eerst van alles te gaan missen en merk je dat dat meevalt. De wereld vergaat niet als dingen stoppen, het is nog steeds prima.

Welke voordelen zie je?
Ik vind het heel leuk om te zien wat de kinderen op school leren. Het is ook wel gezellig om de hele dag thuis te zijn met elkaar. Even samen koffiedrinken komt er amper van, maar je spreekt elkaar wel vaker. We kunnen genieten van ons huis, we wonen fijn.

Wat ga je als eerste doen wanneer alles weer zou mogen?
Taart eten met de kinderen en Pieter om het te vieren en daarna op bezoek bij opa’s en oma’s.

Hoe ga je om met zingeving in deze tijd?
We hebben een geweldige zoomkerkdienst, die volgen wij trouw. We lezen dagelijks een Bijbelverhaal aan de kinderen als vast onderdeel van de dag. Ik denk onbewust toch ook wel na over wat wij hiervan kunnen leren. Hoe kunnen we zuiniger met elkaar omgaan. Wat betreft de social distancing, daarvan vraag ik mij af of de kosten en baten wel tegen elkaar opwegen. Er zitten zoveel mensen alleen, dat vind ik echt wel heel triest, die impact is heel groot. Je partner in het verzorgingshuis niet meer op kunnen zoeken, kinderen waar het thuis onveilig is. Dan ben ik dankbaar voor de situatie die wij hebben.