Ik heb een soort haat-liefde verhouding met de kerk. Het kan er verschrikkelijk saai zijn en de sfeer is soms hard. En tegelijkertijd is het verhaal waar het in de kerk over gaat, het verhaal van Jezus Christus, één van de mooiste verhalen die er bestaan. Dat gaat over liefde en aanvaarding.
De opstanding van Jezus, een raar maar supermooi verhaal, is voor mij essentieel. Op Goede Vrijdag lijkt het afgelopen. Maar na drie dagen wekt God zijn zoon uit de dood op en dan gaat het verhaal verder. Dat geeft mij enorm hoop voor mijn eigen leven en voor de wereld. Dat je kunt vastlopen in dingen, maar dat er een nieuw begin mogelijk is.’
De vraag of ik dominee wilde worden heb ik wel een tijd voor me uitgeschoven. Toen ik uiteindelijk dominee kon worden, had ik zelf geen flauw benul meer wat ik nou eigenlijk nog geloofde. Ik was tijdens mijn studie gaan twijfelen over van alles en nog wat. Ik had het geluk dat werd ik begeleid door een hele wijze en gelovige hoogleraar, die mij geholpen heeft om alle vragen die ik heb serieus te nemen. Na die vier jaar was ik niet van al mijn vragen af, maar had ik wel mijn geloof teruggevonden.
