Daniël is gedoopt in en opgegroeid met de Regenbooggemeente waar zijn moeder lid van is. ‘Ik ben niet zo gelovig, maar het voelt echt als mijn kerk. Wat ik mooi vind, is dat het zo’n vrije kerk is, accepterend en liefdevol. De naam zegt het natuurlijk ook al.’

Het besef dat hij transgender is, kwam onverwacht, ook voor hem zelf. Hij was van jongs af aan met jongensactiviteiten bezig, ging met zijn vader naar wedstrijden van Ajax. Toen hij 17 was, werd hij regelmatig aangesproken met ‘mevrouw’. Dat was een keerpunt. ‘Ik kreeg steeds meer het idee: dat ben ik niet, dit klopt niet!’ In gesprekken met een psycholoog werd het duidelijk: ik zit in een verkeerd lichaam en daar moet ik iets mee. ‘Het besef was als een explosie! Ik was opgelucht, maar vond ook dat ik het meteen aan iedereen moest vertellen en een operatie moest aanvragen. Maar zo ging het natuurlijk niet.’ Intussen is hij gelukkig in rustiger vaarwater gekomen. De mensen die het dichtstbij staan accepteren het en steunen het proces. Met andere familie was het contact een tijd verbroken maar is de band weer aan het herstellen.

In de Regenbooggemeente is goed op de transformatie gereageerd, maar de kerk in het algemeen blijft Daniël lastig vinden. ‘Ik vind dat de kerk zich er onvoldoende over uitspreekt. Veel kerken gedogen het, maar dat is niet genoeg. Er zijn nog steeds heel veel LHBTI+’ers in de kerk die niet uit de kast durven komen. Daar ligt echt nog wel een taak!’ Dat hij er een groot voorstander van is dat de kerk meedoet met de Pride-walk, behoeft geen uitleg. Hij overweegt om mee te lopen. Hoe zou God nu naar hem kijken? ‘Als er een God is, houdt Hij van alle mensen die het goede doen. Dan maakt het niet uit of je LHBTI+ bent en of je gelooft of niet.’

*Daniël is een gefingeerde naam. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.

Iedereen moet zich vrij voelen om zichzelf te kunnen zijn. Te houden van wie je wilt. Maar dat is nog steeds lang niet overal zo. Ook binnen de christelijke gemeenschap niet. Daarom laten we als Protestantse Kerk Amsterdam onze stem horen. Omdat we willen dat iedereen zich vrij voelt. Dit jaar doen we dat door middel van deelname aan de Pride Walk op zaterdag 30 juli.

Doe je mee? Klik hier voor alle info.