Raisa Nibbering (24) studeert Geneeskunde aan de VU, woont in Amstelveen en is betrokken bij de jongeren-community Taizé in Amsterdam. Een paar jaar geleden had ze geen idee wat dat was, Taizé. Een groep uit haar kerk ging er in de zomer naar toe. Maar zij dacht: dat ga ik zeker niet doen: in je vakantie naar een afgelegen klooster in het Franse berglandschap, drie keer per dag naar de kerk, vrijwillig wc’s schoonmaken en nét genoeg te eten krijgen. Het leek haar niets.
Toch ging ik twee jaar later mee. Het was de drukste zomerweek in Taizé met zo’n 4.000 jongeren. Het raakte me dat bij de gebeden iedereen tegelijk stil was en dat er prachtig samen – ook in canon – werd gezongen. Ik ontmoette mensen van over de hele wereld. In mijn small group, zo heet dat, zaten mensen uit heel Europa waaronder Spanje, Litouwen en Bosnië. We hadden onze taken, deden spelletjes, hadden goede gesprekken en aten voedzaam maar eenvoudig met alleen een lepel en sloten vriendschap. Het was een geweldige ervaring. Geen luxe, maar immaterieel krijg je er zoveel voor terug.
Ik ben daarna Taizé en de Europese Jongerenontmoetingen van Taizé vaker gaan bezoeken. Ook ben ik twee maanden permanent geweest. Het belangrijkste van Taizé is voor mij de solidariteit onderling, het leven in eenvoud en het samen een gemeenschap vormen terwijl je elkaar niet kent. Mensen geven om elkaar, vertrouwen elkaar en gaan als goede vrienden de week door.
Taizé laat je ook buiten Taizé vrienden maken. Zo maakte ik eens met mijn moeder en oma een wandeling in Friesland, waarbij twee Friese broers mijn Taizé-kettinkje herkenden. Het klikte meteen en sindsdien zijn we goede vrienden. Ik ben deze zomer samen met hen naar Taizé geweest – met z’n vijven in een tipi. Heel bijzonder!
Tekst: Hanna van Dorssen
